7. Coś, dla kogoś- możliwe czy niemożliwe?

 

Kiedy mniej więcej mamy świadomość siebie możemy zacząć mówić o relacji z drugim człowiekiem, o podejściu do niej, o konsekwencjach oraz korzyściach. Każdy z nas ma pewne grono osób, z którym dobrze się dogaduje , w towarzystwie którego dobrze się czuję. Każdy  z nas jest inny i zazwyczaj dobór znajomych jest zależny od naszej osobowości. Nie liczy się ilość, ale jakość.  Od nas zależy w jakim stopniu dana znajomość się rozwinie. Jednakże takie poważne relacje zaczynają się wtedy , kiedy poniekąd jesteśmy już dojrzali, umiemy na świat popatrzeć inaczej niż dziecko, mamy swoje zdanie i wiemy czego oczekujemy od życia. Przychodzi moment, że poznamy osobę ,  z którą chcielibyśmy , aby połączyły nas głębsze relacje. Dłuższe rozmowy, poważniejsze, częste spotkania, poznawanie siebie. Musimy jednak pamiętać, że człowiek to nie zabawka tylko istota, która ma uczucia i którą można łatwo zranić. Według mnie relacja ma szanse na przetrwanie tylko wtedy , kiedy z obu stron wypływała będzie zawsze szczerość. Jak wiadomo, kłamstwo ma krótkie nogi i prędzej czy później wyjdzie na jaw. Człowiek jest tak skonstruowany, że potrzebuje bliskości drugiego człowieka, rozmowy z nim . Wiele osób nie przyznaje się do swoich problemów- twierdząc, że są ludźmi szczęśliwymi i żadnych problemów nie mają. Zazwyczaj są to ludzie najbardziej samotni, którzy wstydzą się tego. Pamiętajmy zatem, że od nas zależy nasze poczucie szczęścia w życiu. Jeśli nie dopuścimy do siebie ludzi to na tym nie zyskamy. Zysk powinien iść w dwie strony. Ważne jest, aby zachować przy tym zdrowy rozsądek.  Błędy mogą kosztować bardzo wiele, ale miejmy świadomość – że każdemu mogą się one przytrafić. Kiedy wyciągniemy wnioski, odrobimy lekcje, to kolejny problem się nie pojawi. Przyjmijmy, że mamy osobę , która jest naszym przyjacielem. Często ludzie wymagają od nas, abyśmy się dla nich zmienili, zapewniając, że oni są w stanie zrobić dla nas wszystko.  Moje pytanie brzmi : Czy można się zmienić dla kogoś? Zazwyczaj zmiany mają dotyczyć osobowości. Każdy z nas ma jakiś charakter i sposób bycia. Zatem czy jesteśmy  w stanie zmienić swoją wrażliwość? Czy jesteśmy w stanie zmienić swoją gadatliwość?  Czy jesteśmy w stanie zmienić nieśmiałość? Moim zdaniem nie, gdyż są to cechy, które nas identyfikują. Możemy nad nimi pracować i w pewien sposób modyfikować. Warto jest mieć tego świadomość, aby relacja z drugim człowiekiem dawała nam radość i aby była oparciem . Wymagając od innych, wymagajmy od siebie. Ważne jest świeże spojrzenie na świat i na to co się wokół nas dzieje. Często pod wpływem emocji działami niezgodnie ze swoją osobą, potem żałujemy i nie mamy odwagi przyznać się do błędu. Podstawą relacji jest rozmowa, szczera wymiana swoich poglądów oraz kompromis.  Życzę wszystkim wielu wspaniałych relacji, rozsądnych wyborów i zdrowego podejścia do każdego człowieka!